بسم الله الرحمن الرحيم وصلى الله على سيدنا محمّد وآله الطيبين الطاهرين.
آشنايى من با مرحوم طباطبائى به پنجاه وسه يا چهار سال پيش در نجف اشرف بازمى گردد آغاز اين آشنايى در يكى از شبهاى زيارتى و در ماشينى بود كه از نجف به كربلا مى رفت، و پس از آن بود كه ارتباط ما افزون گشت و به رابطه اى صميمى منجر شد. ذكاوت، هوش و اراده خاصى را در همان آشنايى هاى ابتدايى در وى مشاهده مى كردم. وقت مرحوم طباطبائى چنان در مطالعه و يا نوشتن مى گذشت كه مى توان گفت هيچگاه وقت را هدر نمى داد. بطوريكه درمجلس هاى خصوصى نيز سعى وى بر آن بود تا بحث هاى علمى به ميان آورد. درپى آن روزها، ايشان درسهاى سطح را به پايان رسانده و به درس خارج رفتند كه با تأسف فراوان، من بر اثر بيمارى نتوانستم در نجف بمانم و ارتباط ما از سال 1328كه به تهران آمدم قطع شد، تا اينكه ايشان عزم قم نمودند. پس از آن در آمدن به تهران و در مجلس ها ايشان را زيارت مى كردم و مى ديدم چون گذشته مشغول تحقيق و تتبع هستند.
از خصوصيات ايشان علاقه و اهتمام شديد وى به نشر آثار مذهب شيعه است. ايشان در بين رفقا معروف بودند كه از ولايتى هاى دو آتشه است و واقعاً هم چنين بود. مسلم است كسى كه عمر خويش را در كار خاندان عصمت وطهارت بگذراند آنان نيز نظر لطفشان را از وى دريغ نخواهند گرفت و به همين دليل بود كه ايشان بحمد الله موفق شدند در زندگانى بسيار كوتاهشان - كه بايدسالها مى ماندند ولى بهر حال لا رادّ لقضاء الله والموت والحياة بيد الله - آثار بسيارگرانسنگى را از خود به يادگار گذاشتند. در آثار ايشان آنچه را كه توفيق مطالعه آن راداشته ام دقت و ظرافت نمودى خاص دارد. تحقيق و تدقيق ايشان در سفرهاى علمى كه به كتابخانه هاى خارج كشور داشته اند دنباله رو دو مرد بزرگ مرحوم علامه امينى و ديگر مرحوم علامه شيخ آغا بزرگ طهرانى بودند و ايشان سعى داشتند تا جنبه هاى هر دو را در خود جمع كنند.
انگيزه اهتمام ايشان انگيزه اى علمى بود و در درجه اى ارادت و علاقه خاص ايشان به ائمه و پابندى محكمى بود كه به مذهب شيعه داشتند و همين بود كه ايشان در تكميل كارهاى علامه امينى و علامه آقا بزرگ تهرانى گام برداشت و بيشتر كارش را روى اين محور قرار داد. چه ايشان خواهان عدالت بودند و گرايشى كه به اهل بيت داشتند از آن جهت بوده كه ايشان را مظهر كامل عدالت دانستند.
ان شاء الله بازماندگان سعى كنند آثار باقى مانده ايشان را به صورت مطلوبى چاپ كنند.
البته اگر خود مرحوم علامه زنده بودند امكان تبديلهايى در اين آثارارزشمند وجود داشت ولى براى حفظ اين امانت بايد به همان صورت موجود به چاپ برسد و اگر محققانى روى آنها كار مى كنند به صورت ذيل و ضميمه كارنمايند.
بر اثر وضع نامطلوبى كه پس از رحلت مرحوم علامه بوجود آمده بسيارمتأثرم. انشاء الله خداوند درجات ايشان را كه عالى است متعالى سازد.